POETRY

• Asdreni
• Luigj Gurakuqi
• Dritëro Agolli
• Fan Noli 
• Ndre Mjeda
• A. Z.  Çajupi
• Migjeni
• Mimoza Ahmeti
• Francesco Crispi
• Arbëreshë poems
• My poems

Asdreni

Back to start

Luigj Gurakuqi    

T’FALUN ATDHETARIT  TË KOSOVES *

( Për të mira qi â tuj u-përpjekë me bâ për gjuhë shqipe )

Sado nen êmën i t’Kosoves je mblue

Po m’dan prej Shkodrës s’ime;

Vllaznisht po t’falem pra qi ke fillue

Me i prû giuhës s’on ‘ lulzime.

Me t’ dreit’ sot ka përse m’u-gzue Shqipnija,

Sot ka kê me thirr’ bír;

Pse me irrit’ êmnin po punon djelmnija,

E giuhën me i a dlír.

Kety gjuh’ t’ tingllueshme, t’ambel e trimnesh’

Ket gjuh’ plot bukurí;

Qi né t’mjerve na e çon gjith zêmrën pesh’

N’ dhé t’huej lark tuj e ndí.

Por prap sot jan’ disa qi edhe s’kuptojnë

I gjuhës ç’âsht përparimi;

Tuj ndrrue gjuhën t’falitunit mendojnë,

Se vjen qytetënimi.

Ktyne njerzve qi mbahen gjind me krye,

Sa t’dalin prej gzhoj’s  s’vet,

E t’ rrîn jashta do dit, kur kan’ me kthye

S’ke shqip mâ pse ju flet.

Por n’mos e paçim prap faret harrue,

E flasin tan’ perzije;

Me I pvet’ : « Ej ç’keni bâ, si keni shkue ? »

T’thon  « Dobro, kako vije? »

« Ma jena già merzit; ktû as dreqi i s’rrî ;

Halà jan ‘ rozzi ed empi;

Nder vende t’jera kem, la Dieu merci,

Shum qefe e passatempi .»

« Del nieri me shtetit’ , shkon al Caffè;

Merr bash’ la sua ragazza

Mblidhna per nat’ nder balli e soirée

Si gode e si gavazza.

Ktu invece s’dijn neanche per idea

Ç’ka do me than’ progresso ;

Jan’ gjind t’egjer ancora, gente rea

S’nderojn  il debol sesso. »

Kshtu flasin, bisedojn, kshtu djekt e vet

Pezmojn t’mjeren shqipní;

Dy fjal’ s’mund t’ thon’ jrejt shqip, pse Zoti vret

Fjal’t  t ‘thueja mbrend’ pa shtî.

S’po flasim per buongiorno  e buonasera

Kto fjal’ i ndijm pa dá :

Do m’u-përshndet’ thon’ tash deri kali imera,

Guttmorgen herren, disá.

Ah t’falitun! Ku e xût ket diturije?

Fort jeni tuj gabue !

Se njallet poplli, der sot kush s’ka ndije ,

Gjuh’ e zakon tuj ndrrue !

Si t’bjerr’ gjuhën nji popull shqim mbaron ;

N’shum çeta ka me u-dá :

Gjuha njerzt e nji kombi i bashkon,

I lidh si vllan me vllá.

Si t’lam zakonet qi kem’ pas’ ne  e par’ ,

Prindt t’on’ si t’i mohojm,

Fisnik’ mâ s’jemi, s’jemi mâ Shqiptar’

S’kem mbrapa kuj t’i shkojm.

Pra ju Shqiptar’t e rí pade m’diftoni

Ku e xût ket far’ njerzijet

Qi mbaheni si t’ardhun nga Londoni,

Prej Francës o prej Austrijet.

Kjet ndoshta der n’ Triesht’ o n’ Dobrovnik,

Der n’Vjen’ o der n’Trebin’;

O shkuet n’Ismir, n’ Paris o n’Venedik,

O der n’t’ vorfnën Cetin’

E me ‘i her’ ndrruet; me ‘i her’ filluet me than’

Qi na s’kemi njerzí;

Qi s’nderojm grat, qi dorën s’dijm me e dhan’.

Qi s’dijm me ndej’ n’shoqní !

Une pra kam sa dit qi rrî n’dhé t’huej

E s’munden me e zan’ bes’

Qi t’ jen’ njerzî kto pun’ ; qi i thrras , n’gjuh’ t’ huej :

Affectée politesse.

T’kqyrim, gjithsa mundohna, për Atdhé,

Mos m’e marrue Shqipnín;

T’marrim prej tjerve çka t’jen mir’ për né,

E t’lam’ m’njen’ ân’ teprín.

E ty, I Kosoves Shkrimtar, qi jé tuj krye

Mbi gjuh’ shum zbukurime,

T’lutem mos me u-marzit’ e me pelqye

Nyi shndet prej zêmrës s’ime.

Luigj Gurakuqi

* Dedicated to MATI LOGORECI.

Back to start

Dritëro Agolli

  Story of a Pipe    

On my mind you parade 

Armed with guns and handguns 

soldiers of the revolution. 

But in this warm 

evening of summer, 

Myftar, the partisan who held 

Gun and pipe, 

I will remember with melancholy and emotion. 

His pipe in the Çeta * 

was the only instrument we had. 

And when at midnight around the fire 

we heard him playing it sweetly 

Under pale stars ,  

he made us 

a little anxious 

And to our lovers and our brides 

he lead us. 

Oh, that pipe 

of Myftar, mild and good, 

carried us away, 

when at midnight 

we were around the fire 

and the wood crackled. 

But an evening   

we did not hear  

the sweet notes of the pipe 

of the poor Myftar! 

On the stones the player was fallen 

and some still warm lead 

had pierced 

his pipe 

and  

his heart. 

Dritëro Agolli

*  Çeta is the name with which it was identified the albanian armed groups that fought for freedom against the fascist occupiers.

Back to start

Fan Noli

                                 Syrgjyn - Vdekur
                       ( Elegy at the memory of Luigj Gurakuqi, murdered in Bari )

Nëno moj, mbaj zi për vllanë,
Me tre plumba na i ranë,
Na e vran' e na e shanë,
Na i thanë trathëtor.

Se të deshte dhe s'të deshnin,
Se të qante kur të qeshnin,
Se të veshte kur të çveshnin,
Nëno moj, të ra dëshmor.

Nëno moj, vajto, merr malin,
Larot t'a përmbysnë djalin
Që me Ismail Qemalin
Ngriti flamur trimëror.

Nëno moj, m'a qaj në Vlorë
Ku të dha liri, kurorë,
Shpirt i bardhë si dëborë;
Ti s'i dhe as varr për hor.

Nëno moj, ç'është përpjekur
Gojë-mjalt' e zëmër-hekur,
Syrgjyn-gjall' e syrgjyn-vdekur,
Ky Vigan Liberator.

Fan Noli

---------------------------------------------------------

Hymni I  Flamurit

O flamur gjak, o flamur shkabë,
O vënd e vatr' o nën' e babë,
Lagur me lot, djegur me flagë,
Flamur i kuq, flamur i zi.

Fortesë shkëmbi, tmerr tirani,
S'të trëmp Romani, as Venecjani,
As sërp Dushani, as turk Sulltani,
Flamur i math për Vegjëli.

Flamur që lint Shën Kostandinin,
Pajton Islamin e Krishtërimin,
Çpall midis feve vllazërimin,
Flamur bujar për Njerëzi.

Me Skënderben' u lavdërove,
Dhe në furtun' i funtmi u shove,
Me Malon prapë lart vrapove,
Yll i pavdekur për liri.

Sa shpesh pastaj përdhe u shtrive,
Me zjarr e zi u ndeze u nxive,
Po çdo mizor me shpat' e grive,
O fushë-kuq, o shkabë-zi.

Përjetë pri-e Shqipërinë,
Përlintja shpirtin dhe fuqinë,
Diell për vllan', yrnek për fqinë,
Për botën ëndr' e qjell i ri.

Fan Noli

Back to start

Ndre Mjeda

                               To the Albanian Eagle

On you the blue of the sky is spread 

your companions are the stars, dazzling 

diamonds, and embroider your wedding veil 

now the bright splendid nights, adorn you  

and by a God they are shared 

with wisdom and harmony of art. 

Quiet your reign, your goal 

free will in the immense road: 

And in the infinite spaces it cheers you 

wonderful, of the stars the harmony, 

and at the rising of  the moon  

we hear the moved Muse sing. 

But on desert campaigns, in the plain lands, 

where your sons now are, falls to the ground 

and with terrible whirlwind, roars 

dreadfully the thunderbolt rumbles; 

and over those peaks you never 

heard the boomings, the laments, the troubles. 

Please, come down again, golden eagle 

here between us, as you came down 

already, when triumphally on the forehead 

of the great Kastriote you shone , 

when all earth trembled in the moment 

he brandished his tremendous sword. 

Under the cruel of Istanbul we are humbled 

your sons  moan in chains; 

A dog of Anatolia has imposed them  

tears and troubles and ignominious plots 

And  Albania never more dared to obstacle the way 

Of its impetuous hordes. 

In our native land , we are servants 

Of the strangers, still between brothers 

No land, no name we have 

Neither that faith that once we had . 

Now the Albanian in this unhappy day 

sends its own daughters to the cruel, in holocaust. 

In Kruja,  the hate of our grandfathers 

Never  submitted to the bad luck, 

When the Great George’s hurricane 

treaded underfoot the falcated moon, 

and excised members and leaders gathered water 

in the  raging floods and the quick torrents. 

The valiant soldiers fought for our motherland ; 

then, the divine soldiers fought , 

the sword of Albania and the tumultuous 

cries of war dispelled the enemies; 

And the hills and the plain lands rumbled 

under war horses that scattered sparkles . 

Please , come down again, golden eagle 

here between us, as you came down 

already, when triumphally on the forehead  

of the great Kastriote you shone , 

in order that every Barbarian would shiver, 

fearing the sons that you hold in your womb, Albania.

Ndre Mjeda 

Back to start

A. Z.  Çajupi

-----------------------------------

TRIM’I SHQIPËRISË

Kush ka qënë trim një herë?

Aleksandr’i Math i vjerë,

Pirua me shokë të tjerë

Në Shqipëri kanë lerë.

Po nga të gjithë m’i Zoti,

Skënderbeu Kastrioti.

O mbret i dashur ku je?

Ku je, more Skënderbe?

Si duron ti nënë dhe?

Nukë të vjen keq për ne?

Që ditënë që na le,

vëndi yn’ u bë raje!

Të lutemi dit’ e natë,

n’atë jetë ku ke vatë,

dërgona shpres’ e uratë

të mos rrojëmë si gratë…

Të ngriemi të lëftojmë,

Turqit këtejë t’i dbojmë,

Shqipërinë ta shpëtojmë

Dhe lir’ e me nder të rrojmë.

A. Z.  Çajupi

Back to start

MIGJENI

LUTJE

 ( da “KANGËT E RINIS “ )

Të lutem o perendi

Për një simfoní

Me tinguj t’argjantë

E akorde t’artë.

Të lutem o perendi

Për një simfoní –

Plot dashuni

Të nxehtë si tu vasha gjtë

Kur vlojnë ndijesitë.

Të lutem o perendi

Për një simfoní

Të dëfrej në lumní

Tu’ u përkundë n’aní

Të bukur, t’andrrimeve

Të kaltër, ku të fantazmeve

Buzët më tërheqin zjartë

E më digjen syt e flakët.

Të lutem o perendi

Për një simfoní –

E kurr, kurr mâ mos të zgjohemi.

Millosh Gjergj Nikolla called “ MIGJENI “

-------------------------------------------

KANGA QË S’KUPTOHET

( Melodisë Kombtare )

Uvdoh kanga nga zemra e kombit,

shpertheu në vaj të dikuem mjerimit,

këndoi ujen e së bijës, këndoj ujen e të birit,

qau jeten e thyeme nga rrufe e fatit,

i mbyti në lotë shpirtent që ndjejnë dhimbë për të ngratit.

Kangë a vaj? Çë je? Thuejma zemër kombi!

Zemër që ke vuejtun, që endé po vuen…

Kangë a vaj? Çë je? Çë në ty po vluen?

Mallkimi ndaj fatet që ditët t’I helmuen,

Që dëshirat e jetës të gjitha t’I gozhduen?

Oh-jo! Kanga jote asht shprehje e dhimbsun

E një jetese që dergjet e dergjet

Dhe tu’ u dergjë ndoshta do hesht’e molisun…

 MIGJENI

Back to start

Mimoza Ahmeti

Cmendina Me Porte Hapur 

Po ikni, po na lini,
duke menduar; "Pergjithmone",
Nga ky dhe qe ishte juaji, joni,
qe eshte cmendina jone.
Cmendina jone e dashur, mallengjyese
me kafkat shqyese.

O te cmendurit e mi te shtrenjte,
sa ju dua,
megjithese kurre s'ju flas,
megjithese kurre s'me flisni
dhe dot s'ju duroj
dhe dot s'me duroni.
Por ky eshte rit:
ne nuk e shohim ne sy njeri-tjetrin
per pa urryer,
dhe ky eshte shkak
per t'u dashur gjer ne cmendim,
duke buzeqeshur ekzaltisht,
ndersa ne faqe
lotet na rjedhin,
lotet.

Bashkevuajtes te mi
qe ikni mergueshem,
te cmendines sone unikale,
me sy te fiksuar
pas nje ideje te vetme,
oh, vetem pas nje ideje te vetme,
qe askurre s'u pa, s'u gjend askund
dhe s'di ndonjehere ne ka per t'u gjetur.

Shperndahuni, ikni, tretuni.
Vend me vend shtet me shtet...
Oh, cfare piskame pisket
nga cmendina jone
ne oren e vone te perendimit,
kur malli e merr per bijte ne Perendim...

C'trishtim!
Mure te rrjepur..Mure qe gjithmone
kufizojne horizontin
per te lene nje qiell pa fund persiper.

Aty pas mesnate denesjet mbarojne,
dikush me vete po flet:
Sidoqofte shqiptarit,
kudo qe te ndodhet,
i mjafton marrezia e vet...

Mimoza Ahmeti

-------------------------------------

Mama Dhe Bijte 

Gjithmone e me ralle te shoh,
gjithmone e me teper
cuditem 
si dola nga barku yt dhe ti je ime bije. 
Sepse je e vogel, mama, e pafajshme 
dhe lotet i ke te brishte e te rinj.

Ti qe u plake dhe qan si foshnje
kur duhet te gezohesh 
e qe pikellimi te ndjek si urith 
pikerisht kur liria hap nje shteg. 
Po ti je e vogel, mama, e
pafajshme...

O zot, c'deshi nje njeri si ti
ne kete bote te sprovuar... 
Ti akoma s'ke mesuar te genjesh,
e shtrenjte dhe duart i ke si dy
bonbone te vogla, te emblat duar, te sheqerta
nga lotet e tu. 

Mireserdhe mama! 
Ja shtepia, filaxhani i kafese dhe miresjellja ime 
te serviret me kujdes, sofostike eshte, megjithate 
ne mode...

Coje koken, perse qan?
Bijte e tu jane rritur tashme-
bisha sfiduese, s'i ndjek dot rreziku;
ty te duan
misheredhimbsur, mama,
nuk te harrojne, 
me mire vdesin, 
Ke dhe ti ne zemen e tyre nje dritare,
nje oval gezimi, drite e shprese,
sepse te tute ishin naivet,
si kuaj lufte, me syte e medhenj
ushqyer me ujera kroi.

I deshe fort, mama, sic dite i deshe,
i mallkove fort, mama, sa munde i mallkove, 
me zerin qe e kishte si varg rruazash nbi gur... 

Dikur...e mban mend, mama?
Ne shtepi kendoje, 
ishe e re, e bukur 
tani e kuptoj. 
perendimi vdiste i lumtur per ate lloj kenge, 
dhe syri yt i lumtur per ate lloj kenge,
dhe jeta ishte oganike, mama:
luanin kalamajte,
naivett qe ti i rite me delir horizonti... 

Ja ku i ke perballe, te rrahur me jete e me sprove,
felligeshtia i ka vrare, por gjakun nuk ua ka sterpikur.

Jane te virgjer, mama, te perdalet e tu,
jane te virgjer,
lakuriq te pambrojtur, me gjithcka te fituar me
dhembe.

Mos i shaj, mama, se ben faj. Mos i truaj. 
Te kane dashur, mama, te kane dashur.
I duaj. (Kurre prindi nuk mund te
mberrije dashurine efemijes.)

Kthehu, ece ne vete, mama,
mos qaj me. 
Jane te fundit vjete te tute, ne
kete femijeri te dyte
mund te ngrohe pak dielli,
po t'i teresh syte.
Fshiji lotet, mama, jemi dermuar, 
te buzeqeshesh pak, kjo eshte buke per ne.

O femija im i deshperuar, 
mekati me i madh i perendise mbi dhe.

Mimoza Ahmeti

Back to start

Francesco Crispi    

Back to start

Arbëreshë Poems 

Back to start

My Poems

I ‘m waiting for the dawn

" May Phoebus with his raging chariot burst,

into your dark sky.

May the nature awaken,

and live again in the joy of its beams.

May the majestic eagle spread its wings

and reconquer the sky.

Mysterious,

Fleeing,

Albanian land.

Hell alternated to Heaven.

Eagles’nest ,

This is your name.

Men’s nest ,

that freedom loved

more than any other thing.

This is your people.

In this stock lived

the dreams of the Illyrians,

of the Thracians and the Epirus,

the ambitions of Pyrrhus, Justinian,

of Kastriota.

But the black night came.

The deeper dark

and death dropped on you.

The anguished night

deprived you of the light .

And where there was a blooming field,

untilled withered thorn bush grew.

And where the waters of a

limpid stream flowed,

swamp had its reign.

From the East

where the veil of the night dropped,

a cloud come down to deprive you of the sight.

The wind of the East conquered you

And cut you to pieces,

pulling down also the only true things

that still were there.

An abysmal oblivion wraps you,

all around you

collapses in the depth of time.

The body lethargy ,

the spirit death .

The ideals, the promises, the hopes

that once supported you

now show their true colours,

vain flatteries,

supreme illusions,

mirages in the desert of life.

The naked truth overwhelmed you,

And slapped your trembling

face.

Today and again.

Come back spring,

harmony of colours

and of sounds.

So that she could invite you 

to believe again

to live again

to hold high your head,

for so much time bent .

The blood flows

faster in the veins

and everything seems possible again.

I’m waiting for the dawn.

When you’ll be able to 

Dream again,

beautiful moment

of happiness,

unfortunately just a moment.

You let yourself  slip,

into the sea,

I wish you  bon voyage.

I’m waiting for the dawn

When you’ll be able to hope again. "

Thomis

-------------------------------------

Të Fala (Goodbye)

I have looked for you.

I have looked for you for so long.

I have looked for you in my dreams,

hidden in the womb

of this pitiless sea,

sweetly cradled

in the shade of bright eagle wings .

I have looked for you,

my illusion

and my everlasting fear.

I have invoked you,

my solitude.

I have looked for you,

anger after the defeat,

sand that slips between the fingers.

I have looked for you,

Sliver thrown

towards hope,

hollow face,

delicate

flower of alabaster.

I have found you…

Child’s smile

Boy’s fantasy,

old man’s tear.

I have found you…

Mounts roughness,

Velvet silence,

distant songs echo.

I have looked for you…

lost word,

never lived memory,

my own blood.

As the joy of victory, 

Now I want to look for you,

with salts lips

and without fears,

empty,

suspended

between the wall and the freedom to jump

past and present

now

taken by the hand

by the thousand poems

written into your eyes,

always

bare

and

distant.

Të fala.

Thomis

---------------------------------------------------

Before the morning comes

You come nearer

Black-eyed girl.

Sleek, dark

loose hairs

slip,

dance,

upon your lips.

Your glance

bends,

cleaves,

tears the darkness

to pieces.

Snow-white,

Motionless,

Marble goddess

Stabbed by hope.

The waves

Give back

Lost words...

Deti,

ëndër,

liri.

I will be

the charmed

prisoner

of your illusion.

Të dhua

and I'll love you

till your last glance,

before you go,

before the morning comes,

because ndaj natë

In the night, you

crystal veiled

moon,

reflect

mild brightness

and

show me,

suffused,

pale

glimmerings

of dawn.

Thomis

Back to start

Created by Thomis
Aggiornato il: 19-04-02 .